Nazwa Puszcza Zielonka nie oddaje rzeczywistego stanu jakim jest ten kompleks leśny. Powszechnie używa się nazwy puszcza choć tak naprawdę nie jest to ani umotywowane historycznie, a tym bardziej geograficznie czy przyrodniczo. Najprawdopodobniej takiej nazwy zaczęto używać w latach 30-stych ubiegłego wieku. Wśród mieszkańców Poznania obszar ten cechował się pewną niezwykłością i tajemniczością. Tajemniczość sporego jak na warunki poznańskie kompleksu leśnego utrwaliła wśród mieszkańców Wielkopolski nazwę puszcza i tak już zostało.[...]Uroki Puszczy Zielonki to oczywiście nie tylko krajobrazy i wody ale także, a może przede wszystkim, lasy. Ponieważ gleby na których rosną lasy puszczy są słabe, więc dominuje drzewostan iglasty. Jego głównym przedstawicielem jest sosna. Można tu też spotkać dorodne buki, modrzewie, graby, jesiony a nawet dęby. Najstarsze drzewostany liczą sobie ponad 170 lat a wiek pojedynczych okazów przekracza 200 lat. Do ciekawszych form florystycznych zaliczyć trzeba także roślinność porastającą brzegi jezior i rzek. Tak dobre zachowanie tego kompleksu leśnego zawdzięcza Puszcza planowej gospodarce leśnej.(fragment tekstu)
Słowa kluczowe:
Parki krajobrazowe, Środowisko przyrodnicze, Atrakcyjność regionu
Preisler, M. (2007). Środowisko geograficzno-przyrodnicze Puszczy Zielonka. Studia Periegetica, 1, 106–111. Pobrano z https://journals.wsb.poznan.pl/index.php/sp/article/view/303