Dunant H. (1983): Wspomnienie Solferino. MKCK , Warszawa.

Flemming M. (1982): Międzynarodowe prawo wojenne. Zbiór dokumentów. MON, Warszawa.

Flemming M. (1991): Traktowanie ludności cywilnej i jeńców podczas działań wojennych w świetle prawa międzynarodowego. Wojskowy Przegląd Prawniczy 1, s. 3-27.

Flemming M. (1978): Międzynarodowe prawo konfliktów zbrojnych (zmiany wprowadzone przez Protokoły dodatkowe z 1977 r.). MON, Warszawa.

Flemming M. (1981): Okupacja wojskowa w świetle prawa międzynarodowego. Warszawa.

Gasser H.P. (1993): Międzynarodowe prawo humanitarne. Inst. Henry Dunant, Haupt.

Gierycz D. (1980): Ograniczenie broni konwencjonalnej ze względów humanitarnych. Sprawy Międzynarodowe nr 1.

Górbiel A. (1979): Nowe zasady międzynarodowej ochrony ofiar konfliktów zbrojnych. Zeszyty Naukowe nr 67.

Jasudowicz J. (1996): Administracja wobec praw człowieka. Toruń.

Karboński J. (1969): Tęcza na Solferino. PZWL , Warszawa.

Kierzanek R. (1982): Wojna a prawo międzynarodowe. MON, Warszawa.

Kierzanek R. (1972): Prawa człowieka w konfliktach zbrojnych. Warszawa.

Leśko T. (1979): Międzynarodowe prawo wojenne. Normy postępowania wobec ludności stron wojujących. Ochrona jeńców wojennych i ofiar wojny. Warszawa.

Leśko T. (1970): Upowszechnianie zasad międzynarodowego prawa wojennego. "Sprawy Międzynarodowe" Warszawa.

Malik T. (1974): Międzynarodowe prawo humanitarne. PZWL , Warszawa.

Motyka K. (2001): Prawa człowieka. Morpol, Lublin.

Ratyńska B. (1974): Pół wieku w służbie narodu i idei. PZWL , Warszawa.

Uhma S., Bliźniewski R. (1970): Polski Czerwony Krzyż 1919-1959. PZWL , Warszawa.

Wawrzykowska-Wierciochowska (1985): W kręgu miłości i bohaterstwa. PZWL , Warszawa.

Konwencja z 1907 r. dotycząca praw i zwyczajów wojny lądowej (IV konwencja haska).

Złącznik do konwencji: Regulamin dotyczący praw i zwyczajów wojny lądowej.

Protokół z 1925 r. dotyczący zakazu używania na wojnie gazów duszących, trujących lub podobnych oraz środków bakteriologicznych.

I konwencja genewska z 1949 r. - o polepszeniu losu rannych i chorych w armiach czynnych na lądzie.

II konwencja genewska z 1949 r. - o polepszeniu losu rannych, chorych i rozbitków sił zbrojnych na morzu.

III konwencja genewska z 1949 r. - o traktowaniu jeńców.

I V konwencja genewska z 1949 r. - o ochronie osób cywilnych podczas wojny.

Protokół dodatkowy do konwencji genewskich z 12 sierpnia 1949 r. dotyczący ochrony ofiar międzynarodowych konfliktów zbrojnych (Protokół I) z 1977 r.

Protokół dodatkowy do konwencji genewskich z 12 sierpnia 1949 r. dotyczący ochrony ofiar nie międzynarodowych konfliktów zbrojnych (Protokół II ) z 1977 r.

Konwencja haska z 1954 r. o ochronie dóbr kultury w razie konfliktu zbrojnego.

Regulamin wykonawczy do konwencji o ochronie dóbr kultury w razie konfliktu zbrojnego

I Protokół haski z 1954 r. o ochronie dóbr kultury w razie konfliktu w razie konfliktu Zbrojnego

. II Protokół haski z1999 r. o ochronie dóbr kultury w razie konfliktu zbrojnego.

Konwencja z 1972 r. o zakazie prowadzenia badań, produkcji i gromadzenia zapasów broni bakteriologicznej i toksycznej oraz ich zniszczeniu.

Konwencja ONZ z 1980 r. o zakazie lub ograniczeniu użycia pewnych broni konwencjonalnych, które mogą być uważane za powodujące nadmierne cierpienia lub mające niekontrolowane skutki.

Protokół I z 1980 r. o niewykrywalnych odłamkach.

Protokół II z 1980 r. o zakazie lub ograniczeniu używania min, min-pułapek i innych podobnych urządzeń.

Protokół II (zmieniony) z 1996 r. o zakazie lub ograniczeniu używania min, min-pułapek i innych podobnych urządzeń.

. Protokół III z 1980 r. o zakazie lub ograniczeniu używania broni zapalających.

Protokół IV z 1995 r. dotyczący oślepiających broni laserowych.

Protokół V z 2003 r. dotyczący wybuchowych pozostałości wojny.

Konwencja z 1993 r. o zakazie prowadzenia badań, produkcji, składowania i użycia broni chemicznej oraz o zniszczeniu jej zapasów.

Konwencja z 1997 r. z Ottawy o zakazie użycia, składowania, produkcji i przekazywania min przeciwpiechotnych oraz ich zniszczeniu.

Statut Międzynarodowego Trybunału ds. ścigania osób odpowiedzialnych za poważne naruszenia międzynarodowego prawa humanitarnego popełnionych na terytorium byłej Jugosławii od 1991 r. z 1993 r.

Statut Międzynarodowego Trybunału Karnego ds. ścigania osób odpowiedzialnych za ludobójstwo i inne poważne naruszenia międzynarodowego prawa humanitarnego popełnione na terytorium Ruandy i obywateli ruandyjskich odpowiedzialnych za ludobójstwo i inne takie naruszenia popełnione na terytorium państw ościennych między 1 stycznia 1994 r. a 31 grudnia 1994 r.

Rzymski Statut Międzynarodowego Trybunału Karnego z 1998 r.