Abstrakt

Prawidłowe połączenie polityki fiskalnej i pieniężnej powinno stanowić szczególny walor polityki gospodarczej rządu. Wyznaczenie odpowiedniej policy mix jest w praktyce niewykonalne. Jednak często dąży się do oceny, zazwyczaj ex post, wzajemnych relacji między obydwiema politykami. W artykule podjęto próbę oceny tych wzajemnych zależności w Polsce w okresie po 1989 r. Rozpatrywany okres został podzielony na kilka podokresów: 1989-1992, 1993-1997, 1998-2004 oraz lata 2005-2006. O takim podziale decydowały wydarzenia gospodarcze, a mianowicie kolejno: przezwyciężenie spadku produktu krajowego brutto, jaki miał miejsce w pierwszych latach transformacji, rozpoczęcie głębokich zmian w strukturze sektora finansów publicznych i przystąpienie do Unii Europejskiej. Analiza zależności pomiędzy polityką fiskalną i pieniężną skłania do wniosku, że relacja między nimi była zmienna i dość słaba. Polityka monetarna była nakierowana na zwalczanie inflacji i z punktu widzenia założonego celu skuteczna, natomiast polityka fiskalna realizowała swoje cele (poprawa efektywności wykorzystania środków publicznych oraz ograniczenie deficytu sektora finansów publicznych) ze zmiennym powodzeniem. Powodów takiej sytuacji upatrywać należy, po pierwsze, w słabym - w początkowym okresie transformacji - działaniu mechanizmów rynkowych, a po drugie - w okresie późniejszym - w interwencjach politycznych przekreślających dążenia kolejnych ministrów do konsekwentnej realizacji celów, jakie współcześnie są stawiane przed polityką fiskalną. Niestety, również okres po akcesji do UE nie pozwala rokować pomyślnie o realizacji tych celów, choć można sądzić, że relacje między obydwiema politykami ulegają poprawie w okresie już niskiej inflacji. (abstrakt oryginalny)